New York wat een stad!

New York! Wat een stad! Enorm blij dat we ervoor hebben gekozen om hier een week te verblijven als we er dan toch langs vliegen naar Zuid- Amerika. Als ik niet op pas wordt dit een veel te uitgebreid verhaal dus ik denk dat ik het beste een paar van alle super leuke ervaringen kan beschrijven.

De eerste dag random besloten om naar het zuiden van Manhattan te gaan. Vanaf hier dit enorme eiland meteen van een afstandje bekeken met de (gratis!) ferry naar Staten Island. Om maar meteen het verplichte nummertje wat het vrijheidsbeeld heet te bewonderen. De dichte ferry wat het met de kou erg aangenaam maakte ging hier namelijk langs. Bij aankomst op Staten Island de eerste ferry teruggepakt om ons vervolgens te voet enorm klein te voelen in Manhattan. Een wandeling gemaakt langs van alles met daarbij even binnen te zijn gelopen in het National Museum of American Indians. Blijft verbazingwekkend dat de skyline van Manhattan ooit een paar tipi’s waren en natuurlijk dat het ooit Nieuw Amsterdam heette! Hierna langs Ground Zero gelopen en de St. Pauls Chapel. Indrukwekkend al die 1000en namen rond een waterput van waar de gebouwen eerst stonden. Maar ook bijzonder om te zien dat het om Ground Zero een bouwput is van nieuwe enorme gebouwen in wording, de New Yorker stopt nooit! De wandeling eindigde bij de Brookline Bridge: te voet richting Brookline gegaan om een Citibike terug te nemen precies rond zonsondergang.

De fietsen waren 10dollar p.p. voor 24uur, de volgende dag konden we er dus nog gebruik van maken. En natuurlijk wilden we dan fietsen door Central Park, wat zowaar nog heuvelig was ook! Ook per fiets langs Maddison Square Garden gegaan om kaartjes voor basketbal te kopen, de Knicks waren 140dollar pp dus toch maar gekozen voor ‘College- teams’. Tussen al het buiten zijn moesten we af en toe even opwarmen, dus na deze fietstoch al helemaal. En aangezien er letterlijk op iedere hoek wel een koffie- iets zit dit dagelijks gedaan. Wat Zuid- Amerika ons te bieden heeft op dit vlak is nog onzeker, dus een beetje extra koffie drinken is vast geen slecht idee. Die middag richting Rockefeller center gegaan, spontaan besloten om ‘On top of the Rock’ te gaan met als gevolg dat we precies zonsondergang meemaakten, met als bewijs de foto’s! Prachtig! Eerst de kleuren van sunset en vervolgens alle duizenden lichtjes. Collectief met heel veel stilgevallen toeristen zonsondergang kijken is zo slecht nog niet. Deze dag was de leukste van alle dagen, ik schrijf dit in het vliegtuig opweg naar Houston dus kan dit nu beoordelen. Omdat we eigenlijk ook nog naar een Broadwayshow wilden, deze avond maar gewoon richting Times Square gegaan om te kijken wanneer/ voor hoeveel geld we kaartjes konden kopen. Wat bleek, we konden over 2 minuten ‘An American in Paris’ voor een ‘klein’ prijsje vanaf het balkon meepakken! En waarom zouden we dat dan niet gewoon doen!? Een beetje slaperig waren we wel door de jetlag, maar dat maakte deze musical er niet minder om! Amerikanen die ‘Frans’ praten zijn sowieso al grappig en de meeste grapjes begrepen we ook wel. Bovendien werd er natuurlijk veel gedanst en gezongen!

Ik heb nog moeite om niet alles tot in de detail te beschrijven. Maar waar ik zeker weten over moet schrijven is de sneeuwstorm die NY in 1 nacht van een stad waar altijd iedere seconde van de 24uur durende dag geleefd wordt, letterlijk de HELE stad plat legde! Omdat alle Amerikanen voor een nuchtere Hollander (ha-ha Marcs achternaam….) super overdreven zijn dacht ik toen het de dagen voor de ‘blizzard’ erover ging telkens: ‘het zal allemaal wel meevallen’. Maar nee in dit geval was geen enkel woord te veel. De dag begon met dat Marc onze trap sneeuw vrij maakte. Hierna met deze keer geen sportschoenen, maar met bergschoenen aan op pad gegaan. En nee de New Yorkers konden niet meer snelwandelen met een koffie-voor-de-show in hun hand, het leek meer op waden door de sneeuw in de hoop dat je niet wegzakte. En zorgen dat je iets zag, want de sneeuwstorm was niet over, dus om geen sneeuwpop te worden was naar beneden kijken het veiligst. Ik draag dus op de foto geen zonnebril voor de zon, maar om geen sneeuw in m’n ogen te krijgen. Oh en een sneeuwbril was geen uitzondering in het straatbeeld. Overigens draaiden de stoplichten nog, maar dat was elektriciteitsverspilling, auto’s konden niet meer rijden. En wat doe je op zo’n dag? Kijken hoe Central Park erbij ligt natuurlijk! En we waren grappig genoeg niet de enigen, meer mensen wilden dit meemaken. Vervolgens het Museum of Natural History in gegaan. Vreemd genoeg mocht iedereen gratis naar binnen omdat het ‘zou sluiten’, echt snappen deden we het niet. Nadat we de dino’s hadden gezien begrepen we al snel dat het echt serious business was, de subways zouden stoppen met rijden! Dus iedereen moest zorgen dat hij thuis kwam. Vol ongeloof dacht ik nog even een taartje bij de bekende Magnolia’s Bakery te gaan eten, maar heel Grand Central (een enorm winkelcentrum) was om 15uur gewoon dicht! In New York de winkels dicht!? Dus toch ook maar besloten om naar huis te gaan, en ineens besef je je dan dat als echt alles dicht gaat we moeten inslaan! Je snapt ook waarom oma’s voorraadkasten hebben. De supermarkt om de hoek was al dicht, uiteindelijk goede inkopen (lees: ieder een dik besmeerde bagel, muffin, een zakje chips en koffie) gedaan bij een bagelshop. Ondertussen sneeuwde het gewoon door en kon je sneeuwengels maken op 5th avenue (normaal moet je levend aan de overkant zien te komen door alle taxi’s en auto’s)! Het werd echt een spookstad! Marc vond het fantastisch en is dus buiten voor de deur een sneeuwpop gaan maken, de sneeuw plakte niet zo, dus ik vond het meer een sneeuwberg hihi. Eigenlijk was deze reden voor een avond je niet verplicht voelen op pad te zijn in het fantastische New York helemaal niet zo erg. We zijn heerlijk (althans vond ik) ‘Mannenharten de film’ gaan kijken en lekker gaan slapen zonder sirenes en ander New Yorks lawaai op de achtergrond.

De sneeuwschuivers hadden die nacht enorm hun best gedaan, de volgende dag waren de straten weer begaanbaar en was het prachtig helder weer wat mooie plaatjes oplevert! Voor ons stond de naar vandaag verplaatste basketbalwedstrijd op de planning. Maar eerst het taartje bij Magnolia’s Bakery wat ons de vorige dag door de neus was geboord gegeten, zoet maar heerlijk! De wedstrijd was niet meer in Maddison Square Garden (beetje jammer), maar een uur met de bus buiten Manhattan op de St. Johns University in Queens. Maar in de bus zitten is eigenlijk zo erg nog niet. Toekijken hoe mensen hun auto’s uitgraven. Ondanks dat het een kleinere arena was deed dat niet af aan de beleving. Vergeef ons voor die vre-se-lijke hoedjes! Als je al een week het enige set warme kleren aan hebt, op bergschoenen loopt met wollen sokken erin en niks aan je haar doet omdat je toch een muts draagt het grootste deel van de tijd, maken de gratis hoedjes niet heel veel meer uit. Bovendien moesten we wel de thuis spelende ploeg aanmoedigen. Daar met hoedjes en al waanden we ons in een echte Amerikaanse High School film met de ‘coole’ basketballplayers, de ‘mooie en bitchy’ cheerleaders en de ‘nerdie’ bandplayers. Daarbij begon de wedstrijd met het volkslied waarbij iedereen zijn ogen richtte op de Amerikaanse vlag en sommigen met hun hand op hun hart meezongen, wat een nationalisme, heerlijk! En ondanks dat het geen grote wedstrijd was hadden beiden teams (St. Johns en de Marquette’s) voor iedere speler zo ongeveer een eigen coach (in pak met stropdas) en liepen de gemoederen hoog op toen de St. Johns in de laatste seconde nog de gelijkmaker konden maken. Dit deden ze overigens niet. De Marquette aanvoerders in de bus terug konden breeduit lachen. Want ja er zijn dus mensen die uit Chicago naar hun uitspelende team gaan kijken!

Omdat we eigenlijk nog wilden schaatsen, voor de derde keer naar Central Park gegaan. Eerst een beetje onwennig, later ging het steeds beter. Omdat nu de sneeuwpret in Central Park echt begonnen was geïnspireerd door alle sneeuwpoppen ook allebei een sneeuwpop gemaakt, Marc natuurlijk een enorme, waar mensen/vooral Chinezen ook echt mee op de foto gingen. Ik een lekkere feministisch sneeuwvrouwtje met tieten en een hoedje. Dit gaf natuurlijk erg veel aanspraak waarop we een Nederlands meisje/vrouw (hoe noem je dat?) ontmoette. Gedrieën opgewarmd aan de zoveelste ‘small’ coffee wat in Nederland een XL koffie zou zijn. En wederom een mooie zonsondergang meegemaakt, namelijk wandelend door Riverside Park, wat een mooi uitzicht op de Hudson gaf.

Toen was ons New York avontuur opeens afgelopen! Ondanks dat we een dag extra hadden gekregen dankzij de sneeuwstorm, vonden we het erg jammer om nu ‘al’ weg te gaan, er was nog zoveel te doen! En ons grootste gemis is dat we uiteindelijk geen hotdog hebben gegeten! Daar moeten we dan maar een keer voor terug.

Nu ik dit post zijn we ondertussen op Ilha Grande, een eiland aan de kust bij Rio de Janeiro aangekomen. Een prachtig tropisch eiland met veel stranden en ongerepte jungle. Bizar om in 36uur van -3 naar +30 te gaan, maar vervelend is het niet! Nu is het echte avontuur pas begonnen, New York leek nog een citytrip!

8 gedachtes over “New York wat een stad!”

  1. Lieve Els en Marc,
    Dank voor dit prachtige verhaal waarin ik me mee genomen voel in jullie belevenissen, en wat mooi beeldend geschreven.
    Alles wat jullie mee gemaakt hebben en gezien hebben leeft voor de lezer.
    Een vraag was an american in Paris van Gershwin?
    Veel plezier en laat ons mee genieten! Liefs vanuit een relaxt Nieuw Zeeland. Gea

  2. GE-WEL-DIG!!! Over zo’n 40 jaar kunnen jullie vertellen dat je “the city that never sleeps” hebt zien slapen. Wat een prachtig begin van jullie avontuur en wat heerlijk dat we op (grote) afstand kunnen meereizen. Els ik moet even kwijt dat ik je sneeuwvrouwtje heel kunstzinnig vind, vooral dat hoedje, TOP, vele malen beter dan het hoedje van dat college-team 😀
    Ik zie nu al uit naar het vervolg vanuit Brazilie.
    Divertirse en la isla grande!!!

  3. Super! Jeetje Els, wat kun je dit avontuur van jullie leuk beschrijven. Mooie foto’s, top dat we zo van jullie reis kunnen mee genieten.
    Genietse ?

  4. Ik ben helemaal geen lezers behalve vak literatuur maar deze belevenis in 1 adem uitgelezen 🙂 wel vreemd vanmorgen zag ik je nog op tv in de trein haha gr Jan.

  5. Lieve Els en Marc,

    Wat ontzettend leuk geschreven!
    Zijn jullie ook het museum 9/11 in geweest? Dat vond ik toen zo fascinerend … maar Ground Zero geeft dat gevoel ook al, het kippenvel-gevoel.

    Prachtige foto’s ook!

    Geniet van jullie reis en dan nu écht en eindelijk in Zuid-Amerika! 🙂

    Liefs,

    Svet

  6. Oma zegt:

    “Hartstikke mooi die foto’s. Ik hoop dat jullie nog veel plezier hebben daar, ik ik kijk uit naar de rest van het verhaal!”

Laat een antwoord achter aan Patricia Verhoeven Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.