Atacama woestijn en Salar de Uyuni

Het is niet zo lang geleden dat we de vorige blog hebben gepost. Maar omdat we in 1,5 week alweer zoveel hebben gedaan en vooral belachelijk veel foto’s hebben gemaakt was het tijd voor weer een nieuwe blog.

We zijn vanuit Santiago gevlogen naar het noorden van Chili. Vanuit het dorpje San Pedro de Atacama zijn velen tripjes te doen en wij hebben het voor elkaar gekregen om er zoveel mogelijk in 4 dagen te proppen. We begonnen de dag na aankomst met een tour naar het Cejar Lagoon. Een meer dat 5 tot 28% zout bevat waardoor je zoals je kunt zien op de foto’s kunt drijven. Een heel bijzonder gevoel. Vervolgens gingen we naar een ander meer en onder het genot van een Pisco sour (een Chileens alcoholisch drankje) naar de zonsondergang kijken op een prachtige plek. Deze dag eindigde niet na deze zonsondergang, we zijn namelijk ’s avonds naar een sterrenwacht gegaan. In San Pedro zelf kon je al heel veel sterren zien doordat er weinig luchtvervuiling is. Maar vanuit de sterrenwacht die in de middle of nowhere was kon je nog meer zien. En omdat onze sterrenkennis niet zo groot is was het leuk dat twee kenners ons in het Engels de sterrenbeelden en planeten lieten zien. Want ja vanuit hier kon je met het blote oog Jupiter, Saturnus en Mars zien! Ook hadden ze een aantal telescopen die op deze planeten, maar ook de melkweg en de maan waren gericht. Leuk hoe je zonder dat je het weet best wel geinterreseerd kan zijn in het sterrenstelsel. Heel gaaf!

Misschien ook wel leuk om iets te vertellen over San Pedro het dorpje zelf. Het is namelijk letterlijk een woestijndorpje, je kan het zand van je gezicht wassen ’s avonds. Ook ligt het op 2500 meter hoogte. Ons was dus ook aangeraden om eerst te wennen aan deze hoogte en na een paar dagen pas naar hoger gelegen plaatsen te gaan. Hoe je de hoogte merkt is dat als je op normaal tempo loopt je al snel buiten adem raakt, het is dus heel belangrijk om rustig te lopen. En ik kreeg bij het minste of geringste al hoofdpijn, maar gelukkig ging dat steeds beter. Hieronder de paar gemaakte foto’s van San Pedro zelf, we waren hier namelijk niet veel, eigenlijk alleen om de tours te boeken.

De volgende tour die we hebben gedaan was naar de Moonvalley. Begonnen bij de Coyoterock, toen door een soort grot gewandeld en geeindigd met een prachtige zonsondergang met uitzicht over de moonvalley. Die natuurlijk de Moonvalley heet door de vergelijking van zijn uiterlijk met de maan.

De laatste dag in San Pedro begon veel te vroeg. Namelijk om 5uur ’s ochtends. We gingen namelijk naar de Tatio geizers. Gelukkig op de weg erheen nog een extra uurtje slaap kunnen pakken. Dit geizerveld is de op 2 of 3 na grootste, wikipedia en onze gids zijn het er nog niet over eens. In het kort dit aardrijkskundige proces: je hebt een vulkaan, deze heeft ook lava om zich heen onder de aarde, de warmte hiervan warmt de aarde op en komt naar boven via een soort gaten in de grond, voor ons is dat te zien als sproeiend water/modder en als damp. Dit kun je ’s ochtends het best zien doordat de aarde dan nog niet is verwarmd door de zon. Deze vlakte met geizers is op 4000 meter hoogte. Marc had nauwelijks ergens last van, maar ik was wel een beetje misselijk. Desalniettemin was het heel gaaf om zoiets een keer te zien. Ook kregen we hierboven ontbijt en in combinatie hiermee kwam de zon wat heel fijn was, want ’s ochtends was het super koud.

Dezelfde dag als de geizers zijn we gaan sandboarden! Over ademgebrek gesproken. Gelukkig was dit niet op 4000 meter hoogte en was de misselijkheid snel weer verdwenen. Zoals velen weten ben ik snowboardgek dus ik was super blij dat we dit gingen doen! En het leek onwijs veel op snowboarden, behalve dat het heel warm is! En ze hebben hier nog geen liften uitgevonden wat het mega vermoeiend maakt: in mul zand omhoog lopen met een snowboard is niet gemakkelijk kan ik je vertellen. Maar het omhoog lopen was het gelukkig waard, zoals jullie kunnen zien op de foto’s en de video!

Ik ben nog alle activiteiten in San Pedro aan het verwerken, we zijn namelijk op zondag de bus en vervolgens Jeep in gegaan naar Uyuni. Dit was een driedaagse tour die de eerste 2 dagen begon met allerlei prachtige meren en vergezichten. Bijzonder aan de tour was dat je niet in een grote bus zat maar in een Jeep met z’n 6en. Cosy was het dus zeker en wij hebben ons Spaans kunnen verbeteren doordat we met gezellige Uruguayanen in de Jeep zaten. Ook twee Denen vergezelden ons. De laatste dag gingen we naar het bekende Salar de Uyuni, de zoutvlakte. Hier hebben wij net als iedereen die hierheen gaat ook ons best gedaan op de gezichtsbedrog foto’s, wat overigens nog best moeilijk was. Ik kan ontzettend veel schrijven over de tour, maar het is veel leuker om de foto’s te bewonderen. Het enige wat nog wel het vermelden waard is was het ‘zouthotel’, een hotel volledig gemaakt van zout en natuurlijk een beetje cement. Hier hebben we een van de twee nachten geslapen.

Nadat de Jeep ons had gedropt in Uyuni, het dorpje zelf, zijn we meteen doorgegaan naar Potosi. Vandaag even rustig aan gedaan en morgen gaan we de zilvermijnen waar Potosi bekend om staat in, spannend!

8 gedachtes over “Atacama woestijn en Salar de Uyuni”

  1. Super leuk Els & Marc! Man ik kan bijna de kou en de hoogte voelen, en de warmte van de droge zon in de woestijn. Heerlijk. Blijf maar voorlopig lekker genieten 🙂 xxx

  2. Lieve Els en Marc
    Wat een prachtige foto’s en wat doen jullie ongelooflijk veel, als ik deze aflevering lees word ik bijna een beetje moe.
    Geweldig!
    Gea

  3. Hey Marc en Els!
    Wat een leuk verhaal weer, en wat een avonturen! Prachtige foto’s van de plekken waar jullie zijn geweest en de gezichtsbedrog foto’s zijn goed gelukt hoor haha. Je kunt wel zien en lezen dat jullie het goed naar he zin hebben, dat is leuk 🙂
    Vergeten jullie niet ook af en toe een beetje uit te rusten? 😉
    Heel veel plezier en blijf genieten!

  4. OMG zoooo cool, door julie heb ik een nieuw bucketlist dingetje: zandboarden!!! En die foto’s zijn er mega grappig uit, made my day!

  5. Pffff pijn in mijn buik van het lachen om een paar van de gezichtsbedrog foto’s. Verder natuurlijk weer genoten van de prachtige foto’s en het geweldige verhaal, ik kan er nog steeds niet over uit, wat een avontuur en wat bijzonder dat jullie ons mee laten reizen…….lang leve het digitale tijdperk!!!! Op naar jullie volgende avontuur (ik verheug me er nu al op).
    XXXXXXXXXXXXXXX enz.

  6. Hey Marc en Els super verhalen en super foto’s vooral Malou kwam niet meer bij van de foto’s ga zo door en wij verheugen ons op het volgende verhaal en foto’s natuurlijk.
    Er ooit aan gedacht deze reizen in een boek te verwerken 🙂 gr uit het warmer wordende Deventer

Laat een antwoord achter aan Claire Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.