We gaan alweer onze 5e maand in en betreuren dit vreselijk! We hebben Bolivia achter ons gelaten! En zijn aangekomen in Arequipa een stad in Peru. Maar deze blog zal gaan over onze avonturen in Bolivia, een pampastour, de grote stad La Paz en het fantastische natuurwonder Lake Titicaca.
Maar om te beginnen bij de rit van Samaipata naar Rurrenabaque. Dit is namelijk nogal uitzonderlijk om als toerist te doen op de manier hoe wij dit hebben gedaan. We zijn vanuit Samaipata met een gedeelde taxi naar Santa Cruz gegaan. Daar hebben we een hele fijne nachtbus (zoals te zien op de foto) genomen naar Trinidad. Hele brede stoelen die bijna op ligstand konden. In Trinidad zijn we een nachtje gebleven om ons voor te bereiden op de rit vanaf Trinidad naar Rurrenabaque die ongeveer 10uur duurde. Een rit over alleen maar onverharde wegen, maar met een prachtig uitzicht! En je beleeft nog wat. De bus moest 2x over een rivier. De Bolivianen lossen dit heel inventief op. Een soort vlonder aangedreven door een mini motorbootje werkt de bus naar de overkant. Met het bewijs op de foto’s.
Aangekomen in Rurrenabaque (de naam blijft voor ons ook onuitspreekbaar, geen zorgen) hebben we met 3 andere Nederlanders, een Ier en twee Argentijnen de zogeheette pampastour gedaan. Het was onwijs moeilijk om foto’s uit te kiezen, zoveel bijzonders gezien! En dan voornamelijk dieren! De pampas is het begin van de jungle en is een soort nat gebied met veel rivieren. Ons vervoermiddel was dus ook een bootje gevaren door een gids die super veel wist! Buiten door de pampas varen met het bootje zijn we piranha’s gaan vissen, wat nogal faalde doordat alleen de gids een kleintje ving. Verder is Marc door de pampas gaan lopen met goede regenlaarzen op zoek naar anaconda slangen, jammer genoeg geen gespot. Ik zal er niet over uitweiden maar ik zat wederom aan de dunne dus bleef in een hangmat chillen in het kamp. We hebben twee prachtige zonsondergangen gezien. Waarbij er nog een partijtje voetbal gringo’s tegen Bolivianen is gespeeld, jammer genoeg een teleurstellende 3-2 voor de Bolivianen. Gelukkig kan Marc het voor zichzelf goed praten met een assist en een doelpunt. Ook zijn we nog ’s avonds krokodillen gaan spotten met zaklampen. Heel bijzonder om te zien is dat de ogen van de krokodillen oplichten van ver af als je er met een goede zaklamp in schijnt. De laatste activiteit was met dolfijnen zwemmen. Ik had er helemaal zin in en zag weinig gevaar. Wat blijkt! Deze lelijke roze zoetwater dolfijnen bijten/spelen met je! Zie het hilarische filmpje waar Marc wordt gegrepen door een dolfijn. En de foto van zijn voet, overigens is deze onderhand alweer goed geheeld.
Na deze fantastische ervaring, wat Marc en ik zeker in onze top 5 ‘meest bijzondere dingen in Zuid-Amerika’ hebben staan, zijn we naar La Paz gevlogen met een minivliegtuigje. Ik denk dat ik nog nooit zo misselijk ben geweest en was dus ook mega blij weer op de grond te staan na een half uur. De bus vanuit Rurrenabaque naar La Paz moet nog erger zijn, dus dit halve uur op stand overleven was een de beste optie. In La Paz hebben we stadse dingen gedaan als winkelen en lekkere koffie drinken. Maar we zijn ook de Bolivaanse cultuur in gedoken met een walking tour en een food tour. Bij de walking tour hebben we eindelijk de verklaring voor het uiterlijk van de ‘cholita’ gehoord. Dit zijn de oudere vrouwen die zich zoals je kan zien op de foto’s bijzonder kleden. Volgens de gids is het hoogste goed brede heupen, dit zou voor vruchtbaarheid staan. Daarbij zijn twee lange vlechten sexy, maar ook hoe groter de kuiten hoe charmanter. Verder staat goud voor welvaart, dus hoe meer gouden tanden hoe beter. En de stand van het hoedje heeft ook een betekenis, voorop is getrouwd, op de zijkant van het hoofd is single en achterop betekent een ingewikkelde relatie. De drie geboden zijn: gij zal niet stelen, niet liegen en niet lui zijn. Dit is waarom deze vrouwen hoe dan ook op de markt staan en met zware gevulde doeken op hun rug rond lopen. De food tour vonden we minder goed, maar dit komt mogelijk vooral doordat het Boliviaanse eten niet super speciaal is. Wat we wel later nog een keer zijn gaan halen is een ‘vitaminico’ een enorme beker met een smoothie van alle soorten fruit die je kan bedenken, heerlijk! La Paz is een hele grote stad verdeeld in La Paz zelf en El Alto. El Alto ligt hoger op de bergen rondom La Paz heen gebouwd. Hierom zijn er sinds twee jaar op Oostenrijkse gondels gebaseerde gondellijnen gebouwd. Heel modern en uiteraard hebben we een van deze genomen!
Iets wat we vanuit La Paz hebben gedaan is de Death Road. Dit is een smalle onverharde weg waar vroeger van twee kanten auto’s overheen reden en nogal eens wat doden vielen. Nu rijden er af en toe nog auto’s overheen maar wordt het vooral gebruikt om met een mountainbike toeristen naar beneden te laten racen. Ik vond het toch wel een beetje eng en zag de lol er niet helemaal van in, Marc vond het daarentegen geweldig om lekker naar beneden te crossen!
Eigenlijk hadden we op zondag al verder kunnen gaan naar Lake Titicaca, maar omdat we een visumstempel van 30 dagen hadden en we deze 30 dagen bijna hadden bereikt moesten we op maandag naar het immigratiekantoor om 30 extra dagen te krijgen. Achteraf gezien heel blij dat we deze zondag gebleven zijn! De Bolivianen vierden een soort verering van jezus met een hele lange parade van dansende en muziek makende mensen. Ook cholita’s liepen hiertussen en sommigen konden de brede heupen niet meer goed boven de beentjes houden en hadden het dus zwaar om onder het bier rechtop te blijven staan. Heel apart om te zien, zo net gekleed maar zo dronken!
Weer toe aan wat rust zijn we met een busje naar Copacabana gegaan. Een dorpje aan de Boliviaanse kant van het Titicaca meer. De dag na aankomst de boot gepakt naar Isla del Sol, een eiland op dit meer. Wat vooral bijzonder was aan dit meer is dat het op 4000 meter ligt. Omhoog lopen is dus gegarandeerd hijgen. Op het eiland een nachtje geslapen en van het noorden naar het zuiden gelopen wat prachtige uitzichten geeft zoals je kunt zien op de foto’s! Buiten wandelen heerlijke vis gegeten en lekker rustig aan gedaan.
Over rustig aan doen, op de vorige blog kregen we veel reacties of we ook wel eens dagen wat minder doen. Ik kan jullie gerust stellen, we doen soms hele dagen weinig! Maar dit is naar mijn mening niet zo boeiend voor jullie dus vandaar weinig foto’s of tekst daarover! Dit blog heb ik bijvoorbeeld in de 11uur durende busrit naar Arequipa geschreven. En ik kan je verzekeren, ik heb kontpijn van het zitten! Arequipa is een grote stad in het westen van Peru. De Colca Canyon is de grootste attractie, maar de stad zelf moet ook leuk zijn. Dus we zullen ons hier vast weer vermaken! Overigens hieronder een foto van een staking onderweg naar Arequipa, erg professioneel met een berg zand hihi.
Weer een prachtig verhaal en zo vreselijk is het niet volgens mij, jullie hebben nog 3 maanden dacht ik. Groetjes Gea
Wat een avontuur weer, ik vond het filmpje wel spannend, zo’n nare jawsflipper die mijn kind aanvalt….. 😉 Blij trouwens dat jullie Deathroad hebben overleefd!!! Nog heeeeel veel genieten samen en Els niet meer aan de slinger raken 😉 XXX
Oh zo vet allemaal!!!! Die krokodillen zijn wel angstaanjagend zeg…. en arme Marc iedereen ‘m een beetje uitlachen 😛
weer heerlijk genoten van jullie mooie verhalen en foto s, kan zien dat jullie heerlijk genieten samen, groetjes van Jan en Willie Bodewes
Dank voor jullie trouwe blogs en foto’s, we hebben erg van deze laatste blog genoten. Wat een ongelooflijke variëteit aan ervaringen doen jullie op, van ongerepte natuur tot grote steden, tot kleine plaatsjes in-the-middle-of-nowhere, met geweldige flora en fauna – alles even kleurrijk. En jullie genieten overal enorm van. We hopen dat Marc’s voet inmiddels weer helemaal genezen is. Veel plezier op het volgende traject!
Liefs, Hans & Lenneke
het was weer super zo te lezen 🙂
Wat top dit!! Deeeeeze foto’s ook heeerlijk!!! 🙂