Colombia of Colombinee?!

De afgelopen 10 dagen 51uur in de bus gezeten en 7 verschillende hostels geslapen. We hebben allerlei kleinere stadjes en dorpjes bezocht die nogal een eind van elkaar lagen. En uiteindelijk zijn we de grens met Ecuador vanuit Colombia over gegaan.

Het avontuur begon in de Tatacoa Desert. Een lange tocht vanuit de plek waar we vandaan kwamen. De bus gaf het 4uur voor de eindbestemming op rond 19uuur ’s avonds. We hadden in 6 maanden nog nooit buspech gehad, dus dit bracht weer een nieuw avontuur met zich mee! Alle kinderen hadden voorang om in andere bussen gezet te worden. Dus pas om 21uur zaten we in een andere bus. We hadden besloten om in een andere stad te overnachten en onze tocht de volgende dag voort te zetten. Eenmaal aangekomen rustig rondgewandeld en een beetje verdwaald in de Las Rojas van de woestijn van Tatacoa. Het was geen woestijn met zand maar met lage begroeiing en rotsen. Het Las Rojas- deel was heel mooi zoals te zien op de foto’s. Oh en we konden de grapjes met deze rots in de mannelijk geslachtsdeelvorm niet laten.

Na een nachtje in de woestijn naar San Agustin gegaan. Dit dorpje staat bekend om de 1000en jaren oude beelden in de omgeving. We hadden deze reis nog geen paard gereden dus hebben dat hier gedaan. Aan het begin was het wat onwennig, maar uiteindelijk wisten we onze paarden toch soort van te besturen. En tot onze verbazing (kortzichtig van ons eigenlijk) was het nog best zwaar. De beelden werden gemaakt voor op graven en zijn gevonden rond en in San Agustin. Degenen waar wij te paard heengingen kon je niet met een ander vervoersmiddel bereiken wat het wel bijzonder maakte. Na een paar uur paardrijden voelden de billetjes dit wel en waren we blij door een museum te kunnen lopen waar nog meer beelden stonden. En paardrijden blijkt toch best leuk te zijn!

Na het paardrij-avontuur naar Cali gereden met de bus. Om nog even terug te komen op een van de extreem linkse groeperingen, in deze bustocht reden we langs de FARC. Althans dat denken we. Iemand heeft ons wijs gemaakt dat deze militairen dezelfde outfit aan hebben als de militairen van de regering maar dan i.p.v. kisten regenlaarzen dragen. Ook al deden ze niks vond ik het toch bijzonder ze te zien, maakt het meer werkelijkheid. Onze voornaamste reden om Cali te bezoeken was een bezoekje aan het Afro-Amerikaanse dorpje San Cipriano. Het meest bijzondere hieraan was dat je vanaf een ander dorpje alleen met een brujita in San Cipriano kon komen. Een brujita is een houten vlonder met volgens Marc 4 kogellagers eronder die passen op de treinrails die er lag. Dit vlonder werd aangedreven door het achterwiel van een motor. Er lag maar 1 spoor dus bij tegenliggers werd er onderhandeld wie eraf moest. Het was best spannend en je vraagt je af of je nog leeft als het improvisorische vervoersmiddel crasht. Want hard ging het nog ook! Bij aankomst zijn we gaan tuben over de rivier. In een band met de stroming, bij stroomversnellingen de billen omhoog om botsen tegen rotsen te voorkomen. De volgende dag de brujita terug genomen en weer naar Cali gegaan. Deze stad zelf staat bekend om de salsa, maar aangezien we nog steeds houten klazen zijn ons hier niet in gemengd. De volgende dag doorgegaan naar Popayan.

Na de grote stad Cali was dit een verademing. Het was een prachtige witte stad met een klein redelijk rustig centrumpje. Hier een walking tour gedaan waar de gids ons vertelde dat de stad wit was om een bepaald insect te verdrijven. Als dit insect je beet jeukte het flink. Alle huizen waren gepleisterd, alleen op sommige hoeken waren de ruwe bakstenen nog zichtbaar gelaten. Dat was zodat mensen alleen op deze hoeken konden scrubben langs de stenen en niet overal door de stad bloedvlekken op de muren zaten. Hygiëne en het gevaar van bloed-bloedcontact begreep men nog niet helemaal blijkbaar. Verder rustig aangedaan in dit dorpje. We wilden niet 2 uitgeputte reizigers zijn als mijn ouders als kersverse energieke pensionado’s op Quito airport staan.

Ons Colombia-avontuur zat er na Popayan bijna op. Het enige wat we graag nog wilden bewonderen was Las Lajas. Een kerk op een brug in een klif. Ervoor gekozen om met de bus naar Ipiales te gaan om daar in de middag deze kerk te bezoeken. Heel bijzonder en voor mij de mooiste kerk ooit gezienna de Sint Pieter in Rome. Daarom ook 4 foto’s van dezelfde kerk! De volgende dag de oversteek naar Ecuador gemaakt.

Om nog even antwoord te geven op ‘Colombia of Colombinee?!’, het is een fantastisch land, maar alles heeft te maken met verwachtingen. Aangezien iedereen in de rest van Zuid-Amerika zo enthousiast was en het als mooiste land beschreef was onze verwachtig hoog. Echter hebben wij het niet als leukste land ervaren. Hier overigens meer over in onze laatste blog van de reis wat een conclusieblog zal worden!

Nu is het avontuur met mijn ouders in Ecuador begonnen. Geen stinkende dorms of eeuwendurende busritten meer! Eerst een paar dagen in Quito, de hoogste hoofdstad in de wereld. Belangrijk dat m’n ouders dus even wennen aan de hoogte. Na de paar dagen Quito een auto huren en crossen van dorpje naar dorpje! De vakantie eindigend op de veelbelovende Galapagos! Wat een luxe! Hieronder vast een fotootje van de oudjes in Quito!

5 gedachtes over “Colombia of Colombinee?!”

  1. Heel veel plezier met z’n viertjes!!! Moet bekennen dat ik nu toch een beetje aan het aftellen ben 🙂 Jullie niet doen hoor…..gewoon nog heel erg genieten!!!! XXX

  2. Hola wereldreizigers!

    Ik ben nu toch erg benieuwd naar de naam van insect?… Wat bizar dat de stad daardoor wit is gemaakt … En die kerk! Waaauw wat een plaatje!! Onwijs gaaf.

    Groetjes en erg veel plezier met (schoon)ouders Elsje en Marc!

  3. Lieve Els, veel dank voor je boeiende verslag. Hier noemen ze een boek dat je niet weg kunt leggen een “page turner” – jouw blogs zijn echte page turners! Leuk voor jullie dat je ouders nu bij jullie zijn, veel liefs voor jullie alle vier en veel plezier! Hans & Len

  4. Hahaha ik zit hier gewoon hardop te lachen om jullie foto’s in de woestijn! Ben heel benieuwd hoe het jullie gaat bevallen zonder stinkende dorms en lange busritten! Veel plezier en geniet van alle luxe en al het moois op de Galapagos! Veel liefs

Laat een antwoord achter aan Hans en Lenneke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.