De eerste weken in Nicaragua

Het is niet te geloven: ik woon voor 6 weken in Nicaragua! Om precies te zijn in Leon, een koloniale stad een uur van de pacifische kust. Alweer dik twee weken geleden donderdagnacht kwam ik rond 1uur ’s nachts aan na een lange reis. Ik slaap in een residentia met allemaal buitenlanders die hier voor langere tijd zitten: mensen die coschap lopen, maar ook die hier studeren of vrijwilligerswerk doen. Allemaal leuke en gezellige mensen! Ik heb een simpele maar prima kamer met eigen wc en badkamer. Er is een gedeelde keuken en last but not least: er zijn hangmatten! Het eerste weekend ben ik de stad gaan ontdekken en een dagje naar het strand geweest. Vorig weekend ben ik een dagje gaan kajakken. En dit weekend heb ik een vulkaan beklommen met prachtige uitzichten tot gevolg! Hieronder de foto´s van alle gemaakte uitstapjes!

Nu over het coschap dat twee weken geleden op maandag is begonnen. Normaal gesproken altijd al spannend een nieuw coschap, nu dat gevoel in het kwadraat! De secretaresse waar mijn dag begon was aardig en ook mijn begeleider is prima. Eerst met deze arts zijn spreekuur meegedaan. Een spreekuur hier gaat zo ontzettend snel! Sommige patiënten gaan niet eens zitten en de volgende staat meestal al in de deuropening. Bovendien bepaalt de wachtkamer de volgorde en hebben de patiënten een afspraak op een dag zonder specifieke tijd. Doordat de arts van die dag best hard en duidelijk praat verstond ik zijn Spaans aardig. Maar mensen die onduidelijk of zacht praten is een grotere uitdaging. Na dit spreekuur even op de SEH gaan kijken, hier was het echt een chaos! Besloten op een ander moment vanaf ’s ochtends al daarheen te gaan. Dinsdag en woensdag na de overdracht en ochtendronde naar de operatiekamer gegaan, hele interessante open operaties, maar ik kon niet steriel staan. Als het al echt steriel is, maar ze doen in ieder geval alsof. Hier waren de artsen niet echt vriendelijk en contact maken was moeilijk. Hieronder een paar foto’s van het ziekenhuis uiteraard zonder mensen. Dat er op die foto van die gang alleen een duif rondliep was een uitzondering, normaal zijn er overal super veel patiënten en familie. En ja dus ook veel duiven en insecten (inclusief kakkerlakken op de operatiekamer).

De eerste week op donderdag en vrijdag hadden mijn darmen even een virusje/bacterie te verwerken. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Vorige week de hele week meegelopen bij de plastische chirurgie samen met een Duits meisje. De chirurgen hier zijn heel kundig en vriendelijk! Ik heb een uitgescheurde oorlel mogen hechten en kunnen assisteren bij een ooglidcorrectie! Vandaag als wondzorgverpleegkundige gewerkt, er zijn hier veel motorongelukken en mensen met diabetes waardoor de wonden groot en indrukwekkend zijn. En overal gaat betadine en antibacteriële zalf op!

Conclusie van deze blog is dat de residentia en de bewoners leuk zijn. Leon de stad een veilige en gezellige stad is, hieronder wat foto´s van de stad. De warmte (30 graden overdag) te doen tot wel lekker is. Maar het coschap wel erg wennen is. De artsen zijn wisselend en de studenten hebben het heel druk waardoor ze niet veel tijd/mentale ruimte hebben om jou te helpen. En bovendien is het normaal al een uitdaging om je weg te vinden in een nieuw ziekenhuis, maar nu door de taal en doordat alles anders werkt voel ik me toch een beetje verdwaald soms. Maar hopelijk wordt dit steeds beter en ontdek ik zoals o.a. de plastische chirurgie de leuke plekken om mee te lopen. Bovendien heb ik spaanse les dus misschien begrijp ik ook steeds beter wat men zegt. Oh en fun fact: deze stijve hark doet mee aan salsales 2x per week een uur (!) haha.

 

11 gedachtes over “De eerste weken in Nicaragua”

  1. Zo fijn om via de blog weer mee te genieten van je avontuur daar. Ik hoop dat je je draai in het ziekenhuis wat meer gaat vinden en verder vooral heel veel plezier daar.

  2. Els, wat ontzettend leuk om je ervaringen te volgen; samen met de foto’s geef je een prima beeld van dit interessante stukje opleiding in een land waar de normen en gewoonten zo heel anders zijn dan wat je gewend bent. Geen gebrek aan mogelijkheden voor leuke vrijetijdsbesteding! Ik denk dat het allemaal zal wennen en dat je het, naarmate het Nicaraguase Spaans beter gaat, steeds leuker zal gaan vinden. Veel liefs! Len

  3. Wat een idyllische plaatjes Els! Denk dat Marc wel zin krijgt! Genoeg positieve afleiding voor het coschap. Je vindt je weg wel in het ziekenhuis als je eea zo’n beetje zelf mag invullen toch? Nog mooie avonturen Els! Liefs Wiek

  4. Bijzonder om weer mee te mogen reizen. Jouw verhaal is weer heel fijn om te lezen. Veel succes aan de andere kant van de wereld.

  5. Lief Elsje! Wat onwijs leuk om weer eens een update van je reisblog in mijn mailbox te krijgen. Ik ben zo onwijs trots op jou dat je deze avontuur bent aangegaan en dat ook nog eens in een vreemde taal. Erg knap!

    Heel veel succes daar en uiteraard plezier! We missen jou.
    Dikke kus,

    Svet

  6. Klinkt weer als een aardig avontuur! Heel veel succes en plezier nog daar en ik kijk uit naar het volgende spannende verhaal! 😀

  7. Heee Els, wat een avontuur (en dan vooral dat salsadansen natuurlijk hahah). Knap dat je je staande weet te houden in het snelle spaanse ziekenhuis, ik weet zeker dat je snel meer went. Je valt in ieder geval wel op, dus binnen no-time kent iedereen je.

    Succes en liefs!
    Marjolein

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.